Hosted By
© 2009-2019 Frits Bode
|
|
Van november 2003 t/m mei 2004 ben ik gerevalideerd door de Trappenberg in Huizen en Almere.
Aansluitend ben ik (eerst arbeidstherapeutisch) weer aan het werk gegaan.
Serieuze beperkingen heb ik tot december 2008 niet onderkent.
Ik dacht dat ik er al was. Helaas was de werkelijkheid wel even anders!!!
Ik zag tot dat moment niet in dat ik een NAH-patiënt ben.
Dat heeft mij op mijn werk opgebroken en ook thuis had het daardoor verkeerd af kunnen lopen.
Inmiddels ben ik door het UWV voor 100% afgekeurd, dus de druk (stress) van het werk ben ik gelukkig kwijt.
Daarnaast heb ik mij in juli 2009 laten opnemen in de Vesalius-Kliniek in Den Dolder. Deze kliniek is gespecialiseerd in het diagnostiseren en behandelen van mensen met niet-aangeboren hersenletsel.
Mijn verblijf daar heeft mij veel goeds gebracht. Ik ben gaan inzien dat onder andere mijn gedragsverandering (veroorzaakt door het hersenletsel) aangepakt moest worden en dat is mij ook gelukt.
Alleen door stress (oa. uit werk) komt het oude gedrag weer terug; Dit is mijn grote angst ook.
In de periode eind oktober t/m half december 2009 heb ik de volledige zorgtaak voor mijn gezin moeten uitvoeren, omdat mijn vrouw geopereerd was aan haar teen.
Na deze periode merkte ik dat ik geprikkelder reageerde. Wat mij er op wees dat ik zeker moet waken voor een terugval.
Het is zeker niet zo dat ik nu altijd goed reageer op elke situatie. Mijn energieniveau moet ik altijd goed in de gaten houden. Als ik moe ben
of gestressed dan vlieg ik makkelijk uit de bocht (middels een
boze reactie of een woede-uitbarsting).Ik heb intussen geleerd waarop ik moet letten bij mijzelf om een extreme uitbarsting of een té geprikkelde reractie te voorkomen. Dat lukt goed, maar helemaal te voorkomen is het niet.
Dat hoort nou eenmaal bij mijn hersenletsel.
Bijgewerkt t/m vrijdag 18 januari 2019